Historia kultury starożytnej Grecji i Rzymu (nr aukcji: 35116943)

O książce Profesora K.Kumanieckiego za dużo nie trzeba pisać . Profesor kumaniecki nazywany Polskim Cyceronem historii starożytności na to miano w pełni zasługuje , jego Historia starożytnej Grecji i Rzymu wielokrotnie wznawiana jest jedną z najpoważniejszych książek ciekawie ujmujących historię kulturę życie społeczne czasów starożytnych , pisana z lekkościąa zarazem wciąga czytelnika  jak gąbka w treść książki. Poprostu z przyjemnością zasysa się wiedzę i oczyma wyobraźni można przeglądać i rozumieć dawne czasy. Jest to jeden z najczęściej czytanych podręczników tak szkół średnich jak i wyższych

...Grecja dzieli się wyraźnie na trzy części: północną, obejmującą Tesalię i Epir, środkową, ograniczoną od północy Zatoką Malijską i Pagasyjską, a od południa Koryncką i Sarońską, oraz Grecję południową, tj. Peloponez. W części północnej Tesalię i Epir rozdziela potężne pasmo gór Pindos. W czasach naj­dawniejszych obie te krainy odgrywały wielką rolę w kształtowaniu się kultury greckiej, tutaj bowiem w wędrówce swej z północy na południe osiedliły się najpierw plemiona greckie. Nie dziwi nas też, że najpotężniejszy bóg grecki otrzymał nazwę „olimpijskiego" od nazwy najwyższego w tych górach szczytu, Olimpu, wznoszącego się prawie na 3000 m nad poziom morza nad granicą właściwej Grecji. W czasach, z których posiadamy odczytane dokumenty pi­sane, leży on już poza tą granicą. W Tesalii powstały najstarsze mity greckie, achajska Ftiotis w dolinie rzeki Sperchejos w południowej części Tesalii jest ojczyzną mitycznych Myrmidonów i bohaterskiego Achillesa, z Tesalii wy­rusza również legendarny Jazon po złote runo do dalekiej Kolchidy. Również i Epir musiał odgrywać niemałą rolę, skoro tak wielką sławę uzyskała wyrocznia Zeusa w Dodonie, gdzie wróżono ze szmeru świętego dębu i gdzie mieszkali wspomniani przez Homera kapłani Sellowie, „nie myjący nóg i śpiący na ziemi". W czasach poświadczonych zabytkami pisanymi nie należał Epir do wspólnoty kulturalnej greckiej, był krajem dzikim, podobnie jak obecnie, połączonym ze środkową Grecją jedynie doliną rzeki Acheloos i zamiesz­kanym przez plemiona epirskie, jak Chaonowie, Tesproci, Molossowie, Ores-towie i inni. Odmienny był los Tesalii, otoczonej ze wszystkich stron górami. Tutaj na dwóch żyznych równinach osiedlili się zdobywczy Tesalowie. Pod­biwszy ludność tubylczą, zmienili ją w poddanych chłopów, tzw. penestów (TOueaToci) i wypchnęli ich częściowo z dolin w okoliczne góry. Dość już wcze­śnie, bo mniej więcej od wieku VIII p.n.e., rozpadła się Tesalia na cztery części, tzw. tetrady (re-rpaSec), które potem za czasów Filipa II zamienione zostały na tetrarchie ((TLTpapxla). Najurodzajniejsze z nich to Pelasgiotis na wschodzie, ciągnąca się od kraju Perrajbów nad dolnym Penejosem do Zatoki Pagasyjskiej, z miastami Larissą, Krannon, Pagasaj, oraz Histiajotis, leżąca na zachodzie, w dolinie górnego biegu rzeki Penejos; trzecią tetradą była Achaja ftiocka albo Ftiotis, ojczyzna Achillesa, oddzielona górami Otrysu...