Ilustracje: Jerzy Zaruba
UNIKAT!
Autograf autora, Stefana Wiecheckiego (Wiecha) na stronie tytułowej!
Myliłby się, kto by przypuszczał, że na szyldzie wymienionego w tytule niniejszej opowieści zakładu gastronomicznego przy ulicy Zapiecek widniała dorodna minoga na przybranym zieloną pietruszeczką półmisku. Nic podobnego! (…) Oto przed kilku laty znany na Starówce alkoholik i awanturnik niejaki Millerek, pogniewawszy się na lokal za odmowę kredytu, zwrócił się do małżonki właściciela, pani Serafiny Aniołkowej z następującą apostrofą: „Ach ty minogo z małem łebkiem, za wieczne ondulacje szarpana, ja cię tu zaraz nauczę szaconku dla gości!”. (…)
Powieść ta przedstawia — w specyficznym wiechowskim ujęciu — mieszkańców Warszawy, walczących w latach okupacji z wrogiem i niosących pomoc ciemiężonym rodakom. Bar „Cafe pod Minogą”, którego właścicielami są państwo Aniołkowie, sąsiaduje z zakładem pogrzebowym „Wieczny Odpoczynek” Celestyna Konfiteora. Głównymi bohaterami są także warszawscy szoferacy: Maniuś Kitajec i bracia Piskorscy oraz Murzyn Jumbo, kierowca zagranicznego dyplomaty, który tuż przed wybuchem wojny opuścił nagle Warszawę, pozostawiając pod jego opieką luksusowy samochód i kasetę z gotówką pod podłogą willi ambasady. Kiedy Niemcy zajęli Warszawę, pan Aniołek otworzył nielegalną „filię” swego baru w zakładzie pogrzebowym. Tu ukrywa się też Jumbo w przebraniu wdowy Emilii Czarnomordzik. Bracia Piskorscy, którym Niemcy odbierają samochód, muszą zająć się handlem. Przypominają sobie o ukrytej kasetce z pieniędzmi. Do willi zajętej przez Niemców dostają się jako brygada remontowa. Po wielu przygodach znajdują kasetę, ale ukryte w niej banknoty okazują się bezwartościowe. Po wojnie „starożytny” lokal gastronomiczny „Cafe pod Minogą” odradza się jako spółdzielnia pracowników przemysłu gastronomicznego, której prezesem został oczywiście pan Aniołek…
W 1959 r. na postawie tej powieści nakręcona została komedia obyczajowa pt.
Café Pod Minogą w reżyserii Bronisława Broka opowiadająca o wojennych losach Warszawiaków ze Starówki na przestrzeni 6 lat, począwszy od roku 1939. Jej bohaterami są m.in. jowialny właściciel wyszynku III kategorii, cwani taksówkarze próbujący zarobić na wszystkim (a przede wszystkim na okupantach), Murzyn ukrywający się w przebraniu wdowy oraz wielki skarb w willi przy Alei Róż i inni. W komedii tej wystąpili m.in. Adolf Dymsza (Maniuś Kitajec), Wacław Jankowski (Wojtuś Piskorszczak „Starszy”), Włodzimierz Skoczylas (Piskorszczak „Szmaja”), Feliks Chmurkowski (Konstanty Aniołek, właściciel „Cafe pod Minogą”), Stefania Górska (Pani Aniołkowa), Krystyna Kołodziejczyk (Sabcia, wychowanica Aniołków).
Spis treści:
Stefan Wiechecki, pseudonim
Wiech (1896-1979) — pisarz, dziennikarz, autor popularnych felietonów i humoresek pisanych przedwojenną gwarą peryferyjnej Warszawy, publikowanych w prasie stołecznej, początkowo w formie sprawozdań sądowych, później humorystycznych obrazków obyczajowych.
Zbiory, m.in.:
Znakiem tego (1936),
Ja panu pokażę (1938),
Wiadomo — stolica! (1946),
Helena w stroju niedbałem… (1949),
Ksiuty z Melpomeną (1963),
Śmiech śmiechem (1968). Humorystyczna powieść z czasów okupacji
Café „Pod Minogą” (1947), wspomnienia
Piąte przez dziesiąte (1970), zbiór felietonów
Dryndą przez Kierbedzia (wydanie pośmiertne 1990).
Gato
Seria:
200 str., oprawa miękka, format 145x205
Stan: b. dobry (-) minimalne otarcia i przybrudzenia okładki, ale całość w doskonałym, nawet jak na wiek, stanie
Wyd.: Iskry, 1958
ISBN: -
