Podtytuł: Tragedia w trzech aktach
Ilustracje: Jan Opaliński
Piczomira królowa Branlomanii to pełen dowcipu i wyuzdanej wesołości żart sceniczny, będący jak głosi wieść, pierwszą próbą pisarską przyszłego sławnego komediopisarza polskiego, a powstały jeszcze za czasów jego wojaczki napoleońskiej.
Przyjaciel Fredry, Leszek Dunin Borkowski, głośny ongi autor
Parafiańszczyzny, tak pisał o tym dziełku:
Ułożył Fredro naprzód dla towarzyszów młodości swojej, uczestników wypraw i płochych wybryków dramat wszeteczny pod nazwiskiem „Piczomira”, pełen tłustych dowcipów i rozuzdanej wesołości. Wkrótce rozeszło się to dzieło w licznych odpisach, zachwytywane z zapałem przez młodzież, która miejsc rozpustniejszych uczyła się na pamięć i z wielkim powtarzała upodobaniem. To zwróciło uwagę autora na talent jego utajony dotychczas…
Piczomira królowa Branlomanii przez ponad 100 lat krążyła w licznych odręcznych odpisach śmiesząc młode i gorsząc stare, kolejne pokolenia Polaków…
Tekst niniejszego wydania oparto na druku prywatnym z 1920 roku.
A tak się zaczyna…
Osoby:
Piczomira — królowa Branlomanii
Brandalezjusz — książę Chujawii
Twardostaj — dowódca godmiszów gwardii królowej
K. Litorys — gubernator Piczenburga i prezes sądów najwyższych
Sprężykus — dowódca prawiczek gwardii królowej
Srakotłuka — poufała królowej
Focenleker — pierwszy minister Brandalezjusza
Onanizm — wódz naczelny wojsk Brandalezjusza
Jebat — rycerz z wojsk Chujawii
Pstrzykar — jego przyjaciel
Szpiczak — paź królowej
Oficer gwardii księcia
Dwór królowej i księcia, godmisze, damy, giermki.
Scena przedstawia Piczenburg, stolicę Branlomanii i obóz pod miastem (…)
Gato
Seria:
68 str., oprawa twarda, format 120x170
Stan: b. dobry
Wyd.: Wydawnictwo Łódzkie, 1990
ISBN: 83-218-0913-8
